Collectie

Robert Zandvliet, de Hollandse Meester van onze tijd. Zijn werk zweeft tussen de wereld van abstractie en figuratie. Voor HIM creëerde hij de muur- en plafondschildering Metropolis Alley. Loop eronderdoor en waan je in een metropoolstad vol wolkenkrabbers. Een futuristisch beeld van Rotterdam in de toekomst; who's to say?

Hoewel Nazif Lopulissa, winnaar van de Wolvecampprijs 2022, zijn vleugels op nationale schaal flink aan het uitslaan is, heeft hij in 2016 al een vrolijke serie muurschilderingen voor HIM gemaakt. Zijn kleurrijke composities verwijzen naar die heerlijke ‘droomtijd’ waarin de zwaarte van het volwassen zijn nog geen restricties oplegde...

Wie eenmaal een werk van Sam Drukker van dichtbij heeft bewonderd, kan niet anders dan de rest van zijn oeuvre onmiddellijk herkennen, zo eigen en expressief is zijn stijl. Zijn kunst wordt gekenmerkt door een vlot handschrift, theatrale contrasten en een mix van krijt en schraal opgebrachte verf. In het wandwerk dat hij voor HIM realiseerde op het hoogste punt van Het Industriegebouw combineert hij een getekende bouw-constructie met een groep geschilderde arbeiders die gezamenlijk een spant omhoog duwen: The Erection Team.

Love it or hate it; er zit weinig tussenin als het om de uitgesproken sculpturale werken van kunstenaar Iwan Smit gaat. Zijn werk laveert tussen zwaar en lichtvoetig, wat vrolijke, kleurrijke schilderingen en objecten met een klein, maar desalniettemin voelbaar duister randje oplevert. Bij HIM waakt een van Smits sluipende tijgers, een terugkerend thema uit zijn herkenbare beeldtaal, boven de hoofdentree aan de Goudsesingel.

Grootmeester Jan der Ploeg maakte voor HIM een knaller van een binnenkomer: een kleurrijk spektakelstuk in de entreehal van Het Industriegebouw. Intrigerend blijft dat hij zijn tweedimensionale muurschilderingen, die feitelijk geen diepte of perspectief kennen, toch een sterke ruimtelijke werking meegeeft. Doordat hij de architectonische details van een ruimte integreert in zijn kunst, word je als toeschouwer praktisch onderdeel van het werk.

Funfact: Harry Markusse, tegenwoordig een succesvol kunstenaar, verdiende zijn eerste ‘schildersporen’ als jonge graffiti-artiest in de Maasstad, waar hij opgroeide. De jonge schilder laat zich nog altijd graag inspireren door het repetitieve en wiskundige karakter van ritmes, reeksen en cadansen, zoals je die ook vaak tegenkomt bij graffiti-tags. Speciaal voor HIM maakte Markusse de twee markante wandschilderingen Green Lines en Orange Ribbon.

Zelfgebouwde mechanische verfmachines, grootse gedurfde wandstukken; allemaal typerend voor de schilderinstallaties van Rutger de Vries. Het genre waarin hij werkt zou je volgens hemzelf het beste kunnen omschrijven als Post-Graffiti Art. In 2020 maakte hij in opdracht van HIM de installatie Rhombi. Het meervoud van rhombus - Engels voor ruit - verwijst naar het patroon van zowel zijn installatie, als die van de balustrades op de vijfde verdieping van Het In­dustriegebouw.

Overdag een subtiele touch, 's avonds een niet te missen HIM-collectiestuk. De titel van het iconische dichtwerk Mi Have een Droom zweeft, uitgevoerd in rood neon, ogenschijnlijk boven het dak van de liftschacht. Nasr scheef dit futuristische gedicht over zijn geboortestad Rotterdam al in 2009 ter ere van de Architectuurbiënnale, maar de titel is ook bijzonder toepasselijk op de geschiedenis én de toekomst van rijksmonument Het Industriegebouw.

Dat haar manier van werken niet aan schaal, noch aan hokjes gebonden is, moge duidelijk zijn voor wie de Gradient Glass Wall van Sabine Marcelis aanschouwt: het glaswerk houdt het midden tussen kunst en design en neemt de volledige pui van het trappenhuis in beslag. Marcelis probeert met haar installaties een zintuigelijke ervaring uit te lokken en de beleving van een ruimte te veranderen. Neem plaats in een van haar kenmerkende donut-seats en merk zelf hoe het werk telkens anders oogt onder invloed van de zonnestand.

Purple Structures is het nieuwste werk in de reeks wandschilderingen die Harry Markusse speciaal voor HIM ontwierp. Zijn vormentaal oogt strak en beheerst, maar zijn composities ontstaan spontaan, zijn dynamisch en suggereren een oneindige beweging; alsof het momentopnames zijn van iets dat buiten het kader eindeloos door zou kunnen gaan. Op die manier weet hij te spelen met het aloude trompe-l’oeil effect van perspectief en dieptewerking op een platte ondergrond.

De figuren die je vanaf de muurschilderingen van Koen Vermeule in de entree ‘ontvangen’ staan in de werkmodus: ze zijn druk bezig en laten je ongemoeid passeren. Als passant maak je zo direct deel uit van het gebouw, een plek waar dagelijks honderden mensen van allerlei denkbare leeftijden en achtergronden werken. De figuren op de schilderingen van Vermeule lijken willekeurig uit deze community gebouw geplukt. Ze staan tegen een achtergrond die losjes geïnspireerd is op een festival. De opgewekte kleuren bepalen, naast de ingetogenheid van de figuren, de sfeer in de hal.