Elke ondernemer maakt vroeg of laat in zijn of haar carriere bepaalde fouten. Ontdek nu de biggest learnings from failing van onze community.
Fail like Caro Brandwijk van The Round Square - ''Van fuck up naar fuck it, zo kan ik mijn transitie van man naar vrouw het beste omschrijven. Kleur bekennen is dit jaar het centrale thema binnen mijn verfwinkel TheRoundsquare.com. Het is het ook uitgangspunt geweest van de recente rebranding van de shop en dat is dan ook niet te missen wanneer je langs mijn zaak aan de Goudsesingel loopt.''
''Daarnaast verschijnen klanten in de social media campagne #kleurbekennen, waarin ze onderbouwen waarom ze voor een bepaalde verfkleur hebben gekozen. De foto’s zijn anoniem, omdat het gezicht als een mugshot wordt bedekt door een plankje met de uitgekozen kleur. Je raadt ondertussen al dat het onderwerp “Kleur bekennen” niet uit de lucht is komen vallen. Het gezegde is de rode draad op het feestje dat mijn team en ik de laatste tijd vieren. Eerlijkheid gebiedt namelijk te zeggen dat het kleur bekennen bij mij eerst een compleet andere wending nam. Mijn grootste fuck up? Altijd alleen maar kleur bekennen voor andere mensen, maar dat zelf nog niet durven. Ik was bang voor hoe mijn klanten en leveranciers zouden reageren op mijn transitie, dus schoof ik dat gesprek maar voor me uit.''
“Schat, waar maak je je nou druk om?”, begon Richard. "Mensen komen hier voor jouw advies, niet omdat je een broek of een jurk aan hebt.” Het waren zijn woorden, in het recht voor je raap Rotterdams, die bij mij de knop hebben omgezet. Mijn angsten bleken ongegrond, want mijn omgeving reageerde enorm positief op mijn coming out. Dat had ik dus al veel eerder moeten doen! De grote les uit dit verhaal? Precies: niet voor anderen denken. Wij zijn simpelweg niet ontworpen om de gedachten van andere mensen te lezen en iedereen heeft echt wel andere dingen te doen dan het beoordelen van jouw garderobe en genderidentiteit. Daarnaast - en nog veel belangrijker - is dat het niet uitmaakt wat de rest van de wereld denkt zolang jij trouw blijft aan jezelf. Mijn reis naar zelfacceptatie en geluk heeft me geleerd dat we niet moeten leven in de schaduw van angst en vooroordelen. Beken kleur - of dit nu rood, geel of pimpelpaars met gouden stippen is - en blijf met je poten van de kleuren van anderen af. Kortom: fuck-it!''
Fail like Ingrid Sloots van Nest Natuurinclusief - ''Jahoor, genoeg fuckups hier! Zo zijn er zijn er doorlopend van die kleine die mij op dat moment als ondernemer echt even op m’n kop zetten. Neem nou elke keer weer in dezelfde fout trappen als we weer een opdracht aannemen van bij klanten waarvan ik vooraf al weet dat ze helemaal niet bij ons passen.''
''En dan steeds weer mezelf (en het team) beloven dat we dit nu écht niet meer gaan doen. Of zoals wanneer we anticiperen op een grote opdracht en daarvoor een nieuwe medewerker aannemen, en dat die klus dan toch niet doorkomt. Maar er zijn ook grote fouten, zoals denken dat een scheiding van een businesspartner ook best netjes kan verlopen. Ondanks een heuse ‘bedrijfsmediator’, was ik echt wel even goed de weg kwijt toen er ineens een advocaat tegenover me zat. Het zijn allemaal ondernemerservaringen waar ik een hoop van leer en waardoor mijn bedrijf en ik uiteindelijk verder komen, maar het is zeker niet altijd een feestje als ik weer eens midden in zo’n mega fuckup zit.''
''Mijn advies van hoe je toch steeds weer verder komt met je team en business: geniet en spring met regelmaat het diepe in. Denk aan de legendarische woorden van Pippi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”. Ook altijd handig is wat mij betreft het credo: “fake it till you make it”, en wees dan trots zijn op alles wat wél gelukt is, en laat de rest zo snel mogelijk achter je.''
Fail like Luuk Schotsman van Het Industriegebouw - ''In de 90 er jaren was ik klein aandeelhouder van een groot IT-bedrijf. De aandelen waren verkregen toen we het bedrijf van de oprichter kochten terwijl het in grote problemen verkeerde.''
''Na een aantal jaren hard werken hadden de nieuw aangestelde directie en de aandeelhouders het bedrijf weer op de rit. Ik heb toen ervoor gepleit om de nieuwe directe een groot aandelenbelang (groter dan 25%) te verkopen, zodat zij belang zouden hebben bij een voortgaand succes.De grootaandeelhouder (en mijn toenmalige zakenpartner) heeft dit toen resoluut afgewezen. Enige tijd later is de nieuwe directie weggelopen en hebben zij concurrerende bedrijven opgericht en is ons inmiddels grote bedrijf in 2003 in elkaar gestort.''
''De moraal van het verhaal: bij alle bedrijven waarin Esther en ik daarna als grootaandeelhouder betrokken waren of nog steeds zijn, heeft de directie een groot aandelenbelang verkregen, met in de meeste gevallen positieve gevolgen van dien.''
Fail like Ton Rodenburg van Clubgeist BHV - ''Mijn mooiste les zit in de categorie ‘pijn is fijn’. Ik was zeven jaar manager van vier Randstad filialen en mijn baas van toen vond het op een zeker puntnodig dat ik iets anders ging doen.''
''Zelf was ik enorm gehecht aan de mensen met wie ik werkte, de klanten en bovendien vond ik m’n werk nog heel leuk. Maar, en dat heeft hij heel goed gezien, ik zat in een routine. Het liep allemaal te makkelijk én daarbij was ik misschien ook niet de beste manager. Ik was gehecht aan de ‘status’ van leiding geven aan een groot team, maar nu moest ik mezelf heruitvinden en hierdoor realiseerde ik me dat ik eigenlijk gemaakt was om andere dingen te doen.''
''Ik ging meer werken met m’n creativiteit en mijn ideeën en ik kreeg weer ruimte om weer te pionieren. Eerst met en startup binnen Randstad, daarna bij ARA met het opzetten van een employer branding unit. Ik heb ervan geleerd dichter bij je eigen bedoeling en missie te komen en me minder te laten leiden door status, of wat andere vinden dat je moet doen. Ook heeft het me geïnspireerd om soms iemand anders die ‘trap onder de kont’ te geven om diegene zo uit een vastgelopen spoor te ‘bevrijden’. Je gunt immers iedereen de kans om hun leven te laten vervullen met hun eigen unieke talent. Ik heb het grote geluk dat ik, doordat mijn manager me destijds uit mijn rol heeft gezet en ik mezelf moest heruitvinden, mijn eigen spoor heb gevonden en nu al meer dan 25 mijn talent kwijt kan in mijn rollen als merkstrateeg en ondernemer bij Clubgeist. Dat ontslag van toen heeft me veel gebracht; dank hiervoor nog Erik!''
Fail like Eva Eekman van restaurant Héroine en Putaine - ''Liegen is natuurlijk nooit een goed idee, dat backfired altijd, of je raakt verstrikt in je eigen web van verzinsels! Bluffen en durven, daarentegen, kan op z’n tijd best wel eens werken.''
''Sterker nog, ik denk dat bluf bij mij de kiem heeft gelegd voor mijn carrière in de horeca. Zo vertelde ik tijdens mijn sollicitatie voor mijn eerste baantje in de bediening dat ik echt supergoed was in dit werk. Dat was natuurlijk niet zo en toen dat eenmaal bleek, werd ik de afwas in gestuurd. Na twee weken pannen schrobben had ik wel door dat mijn toekomst niet in de spoel lag en ik heb voorgesteld aan mijn baas dat ik net zo lang gratis zou werken tot ik goed genoeg zou zijn om wel aan de voorkant te staan. Ik heb toen welgeteld één weekend gratis gewerkt en mocht toen écht in de bediening beginnen. Het grappige is: binnen no time werd ik zijn manager en dat ben ik jarenlang gebleven.''
Fail like Silvia Vergeer van Studio Beige - ''Ik denk dat ik een jaar of 24, 25 was toen we voor een grote fusie tussen twee zorginstellingen een nieuwe huisstijl aan het ontwikkelen waren. Best spannend, want het was een van onze eerste echte klanten en het was echt een monsterklus.''
''Op een gegeven moment werd ik gekoppeld aan een jonge vrouw die werkte voor onze opdrachtgever. Samen hadden we het idee dat ons deel van de klus snel afgerond kon worden, maar niets bleek minder waar. Toen zij het opgemaakte document aan haar meerderen liet zien kwamen ze terug met voor ons gevoel wel 100 correcties. Demotiverend, vonden we beide, maar we gingen aan de slag met ronde een. De tweede correctieronde volgde… en de derde… en de vierde… en de vijfde… tot we al snel bij 20+ correctierondes aankwamen! De jonge vrouw met wie ik de klus moest klaren klonk met elke nieuwe correctieronde wanhopiger aan de andere kant van de lijn. Ze voelde zich niet serieus genomen door de organisatie en lag er ‘s nachts wakker van.''
''Ikzelf had nog weinig ervaring met dit soort corporate klanten, dus ik dacht dat dit er gewoon bij hoorde. Rond correctieronde 40 had mijn collega weer aan de lijn en vertelde ze uitgebreid hoe vervelend ze het allemaal voor me vond. Ik wilde haar geruststellen door te zeggen dat het echt niet erg was, toen ze plots in snikken uitbarstte en tegen me zei: “Reageer toch eens als mens!”
''Ik moest er toen om lachen, maar ik schrok er ook van. Wat ik bij mezelf als een soort professionaliteit categoriseerde, zag zij als een totaal gebrek aan medeleven. Achteraf gezien was dat een goede les en heb ik hierdoor geleerd om beter naar mensen te kijken, luisteren en proberen aan te voelen wat ze nodig hebben. Door haar kwam ik erachter dat je als grafisch ontwerper, naast het maken van designs, ook mensenkennis moet hebben. Je moet je opdrachtgever kunnen ‘lezen’ om iets relevants en unieks voor ze te kunnen maken.''
Fail like Nick Heurter van Maatwerk Online - ''Nu ongeveer 5 jaar geleden sprak een klant (waar we nog altijd voor werken) ons aan: "Als je echt kans wilt maken om een serieuze business te starten, dan moet je - naast dat online marketingbureau van jullie - noten gaan verkopen. Dat is nu al booming, en dat wordt het alleen maar meer. Jullie hebben de kennis van heel dat online gedoetje. Moet je doen man!"
''Direct onder de indruk van dit idee en na een korte research, hadden wij onze eerste honderden kilo's aan noten besteld. Geleverd aan de Kipstraat, waar we op de vijfde verdieping op dat moment met Maatwerk Online net ons intrek hadden genomen in ons nieuwe kantoor in Het Industriegebouw. Een website en online marketingcampagne opgetuigd (iets waar we toen ook al wel goed in waren) en wat ons betreft kon het feest beginnen. Om de kosten laag te houden, besloten we de noten zelf in te pakken en te versturen. Dus met alle Maatjes (zo noemen wij onze collega's) van Maatwerk Online stonden we noten te scheppen. En daar verging de lol ons al snel. Wat een gezeik vonden we dat. Al snel gaven we er de brui aan en hebben we de noten die we nog hadden staan verdeeld onder de familie van alle Maatjes. De gelede schade? Natuurlijk een smak geld aan noten, maar erger: de focus die we hadden op de bouw van Maatwerk Online kwam voor eventjes bij de noten business te liggen. Wij hebben mogen leren, dat we focus moeten bewaren en vooral moeten doen waar onze passie ligt. Iets dat je in iedere handleiding voor ondernemers leest, maar wat wij toch echt eerst zelf moesten ervaren.''