Duurzaam design en slow travel
Het is een lome, zonnige middag in januari als we Joline treffen in Het Industriegebouw. Zij is vanaf haar dedicated desk op de tweede verdieping naar de Zoom Room toe gewandeld en steekt daar van wal: “Ik focus me als redacteur op duurzaam (Dutch) design en slow travel, met andere woorden: op alle dingen die het leven mooier maken en van meer betekenis voorzien. Vaak ligt mijn focus op interieur, maar het kan ook gaan over reizen of dineren. Het uitgangspunt is hoe je je kunt omringen met inspirerende spullen, mensen en plekken. Hoewel design natuurlijk vaak de nadruk legt op producten, ben ik zelf een beetje van het materialisme aan het af bewegen; dat wil ik persoonlijk niet meer en ik vind het ook niet meer passen bij het grotere geheel van deze tijd. Dat is een thema waar ik de laatste tijd veel over nadenk. Zo vroegen jullie mij om de designtrends van komend jaar te delen met de community en toen dacht ik: laat ik beginnen met dat ik het woord trends
eigenlijk steeds minder gebruik, omdat het een term is die vluchtigheid en tijdsgevoeligheid uitdrukt en duidt op dingen die je door marketingbureaus in de maag worden gesplitst zodat je meer gaat consumeren. Ik focus me nu dus liever op toekomstbestendige ontwikkelingen die de wereld beter en mooier maken.”
Volkskrant Magazine
Goed punt, maar vertel eens hoe je hier bent beland, want je begon je carrière als trendwatcher? Joline denkt even na: “dat is even terug in de tijd, want ik ben nu alweer zo’n 10 jaar als freelancer bezig. Het begon met een opdracht voor het Volkskrant Magazine. Ongelooflijk eigenlijk, want vanaf mijn 16e las ik trouw het magazine, terwijl ik ervan droomde om eraan mee te werken, al wist ik niet precies hoe ik dat kon bereiken. Toen ging ik Lifestyle & Design studeren aan de Willem de Kooning Academie en trok ik inderdaad steeds verder naar de trendwatching en conceptontwikkeling toe. Ik wist daarom dus niet wat ik precies bij het Volkskrant Magazine zou kunnen betekenen, maar ik dacht: ach, one day! En toen kwam die dag opeens heel snel en via een bijzonder leuke weg: een studiegenoot liep stage bij een magazine waarvan de hoofdredacteur overstapte naar het Volkskrant Magazine en nam mijn studiegenoot mee. Na een poosje vloog zij uit naar een andere baan, maar om haar vertrek te verzachten presenteerde ze mij als mogelijke vervanger. Ik had al eens laten vallen dat ik haar functie ook wel zou willen en toen gebeurde dat ook nog! Moraal van het verhaal: geef altijd duidelijk aan wat je wel en niet wilt!
Mijn rol bij het Volkskrant Magazine begon in de vorm van een spullenrubriek. Gaandeweg kwamen er meer en meer opdrachtgevers bij en zo ben ik me meer gaan specialiseren in dit thema en ook steeds meer gaan schrijven. Ik heb geen journalistieke achtergrond, dus daarom noem ik mezelf vaak redacteur. Het woord journalist vind ik namelijk heel serieus klinken, ik zie de tekst meer als een middel om een verhaal te vertellen in combinatie met treffend beeld. Ik heb het geluk dat ik zowel visueel als tekstueel ben ingesteld, dat is voor mij de gouden combi om een verhaal over te brengen. Een tendens of ontwikkeling te signaleren, de verhaallijnen samenbrengen en dan het eureka-moment ervaren vind ik echt genieten. Het vastleggen ervan in tekst en beeld vind ik nog het moeilijkste onderdeel; ik ben blij dat ik dat op mijn eigen slow-content manier kan doen en niet, zoals een onderzoeksjournalist, elke week weer enorme hoeveelheden nieuwe inhoud hoef te produceren.”
Dynamische werkweek
Je schrijft nu om de drie weken een rubriek voor het Volkskrant Magazine. Kun je ons een inkijkje geven in de rest van je dagen? “Jazeker, want dat ik één focus heb, betekent niet dat mijn dagen er altijd hetzelfde uitzien, integendeel. Ik werk ook al een hele tijd voor VTwonen en daar heb ik veel vrijheid. Ik mag in de zes pagina’s en de eco-pagina die ik voor ze samenstel zelf een selectie maken van het nieuws dat ik meeneem op het gebied van nieuwe producten en inspirerende plekken, zoals hotels, restaurants en winkels. De VTverbouwen komt vier keer per jaar en ook hier werk ik bijna iedere editie aan mee. De inhoud hiervan gaat veel meer over de diepere laag van het huis; dus meer over de functies en psychologie van de ruimte en minder over de esthetiek en afwerking. Daarnaast vul ik een vaste designrubriek voor queer-magazine Winq en meestal vullen de maanden zich verder met wat er allemaal aan komt waaien. Een unieke opdrachtgever is home & gifts inkoopbeurs ShowUP, waar ik heel goed nieuwe ontwikkelingen, producenten, labels en merken kan scouten, die ik vervolgens weer kan meenemen in mijn andere rubrieken. Tijdens de beurs maak ik live content van alles wat op de beursvloer gebeurt voor het instagramaccount van showUP, in de vorm van foto's, posts, stories en reels. Hierin komt zowel het maken van beeld als tekst samen. Dit is de enige social media-klus die ik doe.”
Altar Apartment
Het is niet helemaal je enige social media-gig toch? We zagen dat je ook een Instagrampagina voor je eigen huis hebt! Joline lacht: “Oja, dat klopt, daar ben ik pas mee begonnen, dus dat vergeet ik zelf nog wel eens! Ik woon in een naoorlogse kerk in Overschie. Officieel is dat nog Rotterdam, maar het voelt als een dorp, een heel gekke gewaarwording. Het pand stamt, net als HIG, uit 1952 en is een Gemeentelijk Monument. Ik hou echt van historische gebouwen, maar ze hebben natuurlijk vaak ook veel mankementen en zijn niet altijd even duurzaam. Dit was een beetje best of both worlds: het is een karakteristiek kerkgebouw, maar dan volledig getransformeerd tot 33 duurzame woningen die van het gas af zijn. Ik betrek het altaar-appartement, dus architectonisch gezien woon ik in de grote boog die van oudsher boven het altaar was opgetrokken, vandaar ook mijn instagramnaam Altar Apartment. Het heeft allerlei klassieke elementen, maar is wel volledig gerenoveerd en dus heel toekomstbestendig. De woning moet een beetje een showcase worden voor duurzaam Dutch design en het visitekaartje voor hoe mijn leefstijl en werk in elkaar overvloeien. Ik zou er ook graag mensen ontvangen, maar daar is het nog even zoeken naar de juiste vorm, want het is een huurappartement.”
Joline x HIG
Jouw woning en HIG zijn uit hetzelfde bouwjaar, een uitstekend jaar als je het ons vraagt! Hoe ben je eigenlijk bij Het Industriegebouw terecht gekomen? Joline: “Nou dat lijntje loopt een op een van daar naar hier. Ik heb altijd thuis gewerkt en dat was eigenlijk ook weer de bedoeling toen ik in mei in mijn nieuwe huis ging wonen. Plottwist: de woning ligt recht naast een schoolplein en daar is echt con-ti-nu
pauze. Dat betekent dat er tussen 09:00 en 15:00 uur aaneengeschakeld gillende kinderen onder mijn raam rennen, wat helemaal logisch is, maar ook een tikje alarmerend als je thuis wilt werken. Toen dacht ik: laat ik van de nood een deugd maken, want het is misschien ook wel eens gezond om niet meer altijd thuis te wonen én te werken. Het bleek al snel een goede beslissing, want nu ben ik er superblij mee! Na al die jaren heb ik nu echt de mogelijkheid om thuis en werk los te trekken. Dat fysiek de deur achter je dichtdoen zorgt voor een heel andere mindset. Op werk heb ik nu een heel andere focus. Het voelt echt alsof ik de tijd die ik hier, in de Community, zit anders besteed dan normaal: er is niets wat me afleidt en er is tot op zekere hoogte sociale controle, want er lopen mensen langs die op je scherm kunnen kijken. Nu kan ik dus niet meer urenlang kattenfilmpjes kijken”, lacht Joline. “Van tevoren dacht ik: dat is wel echt een flinke investering: een desk bovenop je huurprijs, terwijl je thuis gewoon een werkkamer hebt, maar ik geloof dat dit zich nu al gelijk terugverdient in hoeveel meer uren ik in geconcentreerd in mijn werk zit.”
Een modernistisch monument
Hoeveel krijg jij mee van de wens van team HIG om de community zich onderdeel te laten voelen van een modernistisch monument met een designinterieur en kunstcollectie voor een diepere beleving van de werkomgeving? “Ja veel, maar ik ben uiteraard heel gevoelig voor een omgeving. De esthetiek daarvan beïnvloedt ook echt mijn gemoedstoestand. Bij HIG loop ik op zonnige dagen vaak naar de vierde verdieping om even tot rust te komen bij de glaswand van Sabine Marcelis. Dat mooie licht en dat schaduwspel, daar word ik echt blij van. Sowieso is het licht in dit pand fijn, omdat er aan beide kanten zulke grote raampartijen zijn. Daarnaast maken de ruimtelijkheid van het gebouw en speelse elementen zoals de tafeltennistafel in de Maaskantine het gebouw al meteen minder corporate en kil dan de meeste kantoren. De mensen die hier lopen zijn ook vrij casual onderling, dat vind ik ook prettig! Je kunt jezelf mooi aankleden, dan maken mensen complimentjes, maar je kunt ook prima in je sportkleding aanschuiven. Zo werk ik toch nog een soort van thuis”, lacht Joline. “De sfeer is natuurlijk niet de enige reden dat ik hier ben, maar het zijn wel die kleine dingen die samen optellen tot een fijnere werkbeleving.”
De ontwikkelingen van 2023
Het is 2023 en de eerste maand is net voorbij. De vooruitblik op een nieuw jaar bestaat vaak uit trends, maar jij bent in de loop der jaren dus wat wars geworden van die veranderlijkheid en denkt liever in ontwikkelingen. Welke tendensen spelen er dit jaar zoal en wat zou jij aan je medehuurders mee willen geven voor 2023 op het gebied van kantoorinterieur, design en leefstijl? “Nou, ik zat vandaag the Forecast van Monocole te lezen en daar stond heel groot op de cover: ‘The Future Fixers, in plaats van The Future Thinkers’. Met andere woorden, als je het mij vraagt gaat de algemene ontwikkeling dit jaar meer dan ooit over upcycling en een verdieping op het thema duurzaamheid. Hoe je dat weer kunt vertalen in tips voor de community vraag je? Bear with me:
Repareren of huren
Het thema duurzaamheid speelt natuurlijk al langer, maar dit jaar gaan we een stapje verder. Dit door niet alleen na te denken over waar de producten die je koopt vandaan komen en hoe ze worden gemaakt, maar ook door überhaupt langer na te denken over een aanschaf en jezelf van tevoren meer vragen te stellen. Een kantoorinterieur is bijvoorbeeld een grote investering, dus veel mensen neigen dan logischerwijs naar de goedkopere trend-optie. Door net wat meer uit te geven voor meubels met een tijdloos ontwerp, die beter gemaakt zijn en daardoor een veel langere levensduur hebben help je niet alleen de wereld, maar uiteindelijk ook je eigen portemonnee. Beschouw je je inrichting als een langetermijninvestering, dan ga je automatisch langer nadenken over wat je aanschaft. Dat meubels slijten is een feit, maar je kunt dus ook bij aanschaf kijken naar producten die makkelijk te herstellen of herstofferen zijn, zodat ze weer tien jaar mee gaan. Al met al: investeer in goede spullen en koester die ook. En kun je dat niet betalen, dan is het huren van een bedrijfsinterieur ook nog een optie! Dan kun je ook nog eens vaker van interieur wisselen als je dat toch prettig vindt. Dat kan via aanbieders als Live Light, Nor Norm, The Circular Pool van Lensvelt of Workbrands. Ik vind het leuk dat je dat hier bij HIG ook vaak ziet langskomen op Bisner: mensen die hun interieur vernieuwen en hun oude meubels dan ter overname aanbieden.
Biofilie
Een andere leuke tendens is een focus op biofilie. Klinkt moeilijk, maar het is simpel. Het uitgangspunt is de gedachte dat mens en natuur verbonden zijn. In de stad zijn we daar best wel ver vanaf gedwaald. In het straatbeeld is alles vrij hard en ook binnen moet alles spik en span, schoon en strak zijn. Eigenlijk gek als je bedenkt dat vergroening je leven tot op zekere hoogte enorm kan verrijken.
1. Dat mensen vergroening fijn vinden hebben we de in de loop der jaren natuurlijk al gezien in de vorm van planten. Neem nou alle groene Units in Het Industriegebouw! Psychologisch gezien is zicht op groen goed tegen stress en het kijken naar wuivende bomen heeft een meditatieve functie, dat is de lightversie van vergroening.
2. Als je meer natuur naar binnen wilt brengen, dan kun je het beste met ronde vormen te werken. In de natuur is bijna alles organisch gevormd en bijna niets is hoekig of hard. Mensen varen blijkbaar veel beter bij ronde, flowy vormen. Dat kun je toepassen in je keuze van meubels, de afronding van muren, behang- of verfpatronen, kussens, en ga zo maar door. Mensen met een Private Office kunnen all-in gaan en een zen-tuin aanleggen. Even harken tegen de stress! Het idee is dat je binnen toch ook een beetje buiten bent. Maar andersom zou ik adviseren om ook vaker gebruik van de buitenruimte van het gebouw: maak een wandelingetje over de galerij of rondom het pand, of neem even een pauze bij een van de kunstwerken.
3. Er wordt meer en meer gewerkt met natuurlijke materialen die zelf groeien! Neem nou interieurobjecten van mycelium, dat zijn de witte schimmeldraden die een paddenstoel vormen. Ze groeien heel makkelijk op vocht alleen, zijn heel sterk en als je zin een mal laat groeien, dan kan het elke vorm aannemen. Zodra je het laat drogen gaat het dood en kun je het fixen met een biohars. Het is een uitstekend alternatief voor akoestische panelen van gemaakt, want het is nog duurzamer wol of vilt. Schapen houden is namelijk best een belasting voor het klimaat.
Extravagant Tuesday
Even van een heel andere orde, maar het lijkt me heel leuk als HIG af en toe, in plaats van een casual Friday, een extravagant Tuesday organiseert. Het zou leuk zijn als iedereen juist af en toe overdressed op werk verschijnt, want het leven is doorgaans al zo casual. Daar voelt iedereen zich toch feestelijk door!
Joline besluit het gesprek: “samenvattend is het op duurzaamheidsniveau best wel lastig om het goed te doen, maar met bovenstaand lijstje kom je al een heel eind. Denk eraan: val vooral niet voor fast furniture. Als je wat bewuster nadenkt of onderzoek doet naar je aankopen ben jij (en de wereld) veel langer blij. Houd de lange termijn in gedachten, stel kwaliteit boven kwantiteit en als je toch een quick fix wilt, ga dan voor een huurservice”.
HIG tipt: hou vooral Jolines rubriek in het Volkskrant Magazine in de gaten voor meer duurzame designtips of vraag haar om een update van de stand van zaken als je haar treft in een van de HIG-keukens!
Fotografie door Michèle Margot
