Beginnen bij het begin
“Wat ik doe?” herhaalt Merel onze vraag, “kort gezegd ben ik artdirector en grafisch ontwerper. Tenminste… ik ben begonnen als grafisch ontwerper en werk nu meer in de art direction. Van pagina’s ontwerpen en shoots begeleiden tot hele concepten ontwikkelen en dat voor verschillende (inter)nationale opdrachtgevers met aan de ene kant high-end modemagazines en aan de andere kant een vrouwvriendelijke seksshop.” Afijn, genoeg stof voor een interessant gesprek!
“Wacht even, dan begin ik bij het begin”, zegt Merel. “Het startte voor mij allemaal in – mag ik dat hier zeggen? – Amsterdam! In 2008 studeerde ik af als grafisch ontwerper aan de Rietveld Academie en rolde ik in het boekdesign, doordat mijn eindexamenwerk werd gezien door kunstboekenuitgever Valiz. Ik ging aan de slag als freelancer, ontwierp layouts, was veel met typografie bezig en ontwierp kunstboeken. Op een gegeven moment had ik het gevoel dat ik toe was aan meer uitdaging en kreeg ik zin in een buitenlands avontuur. Mijn opleiding was conceptueel heel erg goed, maar je komt er wel vandaan zonder werkervaring op te hebben gedaan. Ik had ook geen stages gelopen en daardoor had ik het gevoel dat ik nog helemaal niets wist. Dus toen mijn afdelingscoördinator een vacature in Londen doorstuurde was de keuze snel gemaakt. Ik ben in één dag op en neer gereisd voor een gesprek bij Sara De Bondt Studio en dat ging heel goed, dus voor ik het wist was ik verhuisd en heb ik daar niet één, maar twee jaar gewerkt.”
De volgende stap
“De wending die mijn carrière daarna nam was eigenlijk puur toeval: het was 2012 en ik woonde net weer in Nederland vanwege de liefde. Voor een feestje was ik in Londen toen ik daar Jop van Bennekom (de founder van onder meer Fantastic Man en Gentlewoman) tegen het lijf liep. Ik bewonderde zijn werk toen al, maar hij kende mij uiteraard nog niet. We raakten in gesprek en hij vertelde mij dat ze op zoek waren naar een ontwerper. En hop, daar ging ik weer, terug naar Londen voor een ontwerppositie bij Fantastic Man!"
Merel glundert: "Geweldig natuurlijk, want ik was erg onder de indruk van hoeveel originaliteit en aandacht zij in een mannenblad staken. Het is een magazine dat drukwerk viert en destijds geen online ambities had (daar is nu natuurlijk wel verandering in gekomen, want de wereld is snel veranderd in korte tijd). Maar nog altijd bestaat een groot deel van hun content uit inhoudelijk sterke en onconventioneel opgezette diepte-interviews om écht te lezen. Met andere woorden: het is een redactioneel gedreven magazine, versterkt met mooie fotografie, goed design en gedrukt op goed papier. Het gaat over kwaliteit, grondigheid. Prettige obsessiviteit zal ik maar zeggen. Die liefde voor esthetiek gaat heel diep en matcht gelukkig precies met wat ik zelf belangrijk vind. Daarom werk ik inmiddels ook al tien jaar als freelance designer met Jop.
Wat volgde was een periode waarin ik met regelmaat heen en weer pendelde tussen Londen en Nederland. Dat was best wel pittig en eindigde eigenlijk noodgedwongen in het najaar van 2019, doordat ik een hernia kreeg. En daar start eigenlijk het verhaal van waarom ik uiteindelijk naar Rotterdam ben gekomen…"
Amsterdammer in de Maasstad
Vertel, we zijn benieuwd! Merel fluistert: “Ik kom dus oorspronkelijk uit Amsterdam en ik was echt een van die koppige of arrogante mensen die vaak riep: ‘Ik ga nóóit verhuizen, tenzij naar een andere, grotere stad in het buitenland.’ Achteraf zie ik zelf wel dat dat echt een irritante houding was”, lacht ze. Maar goed, back to de hernia van 2019: “Ik had een half jaar niet gewerkt en daardoor teerde ik als freelancer in op mijn reserves. Toen ik in 2020 weer begon was daar, drie keer raden, een zekere pandemie. Ik was net begonnen met verschillende opdrachten voor startende modemerken, maar die vielen direct weg. Logisch, zij wisten natuurlijk ook niet hoe het zou lopen met corona."
Merel vervolgt: "Ik had een relatie met een Rotterdammer en destijds waren we een beetje aan het spelen met de gedachte van samenwonen. De vraag was vooral waar, maar door de pandemie was mijn dure huurappartement in Amsterdam al snel geen optie meer. Zo werd het Rotterdam. Ik dacht: ik ga een jaar bij hem wonen en dan ga ik na corona weer terug. Little did we know! Covid heeft onze relatie in een stroomversnelling gebracht. We woonden nog maar net samen toen ik zwanger raakte. Ook best life changing”, lacht ze. “Langzaam maar zeker vond ik het steeds leuker om in Rotterdam te wonen. Het gaf vrijheid om weg te zijn uit de monocultuur van Amsterdam. Toen pas realiseerde ik me dat ik me daar steeds meer een continue getargete en getriggerde consument begon te voelen en dat was hier echt anders. In Rotterdam proef ik lucht, ruimte, ongereptheid en creativiteit en wat blijkt? Daar ga ik toch wel lekker op! Eerlijk: ik was natuurlijk heel erg gewend aan de frivoliteit van de Amsterdamse architectuur, de steegjes, de façades en toen ik hier kwam moesten mijn ogen wel echt even wennen aan alle ‘lelijkheid’. Het is hardcore anders zeg maar, en soms ook uitdagend, maar absoluut verfrissend."
Werkplek
"Tijdens mijn zwangerschap en de pandemie heb ik een tijdje een flexdesk gehuurd in de buurt van het Museumpark. Die was hooggelegen en had een mooi uitzicht over de stad, maar toen ik met verlof ging besloot ik 'm toch op te zeggen, omdat ik zin had in meer gronding, levendigheid en vrijheid. Via Instagram kwam ik uit bij Het Industriegebouw. Na de rondleiding en proefdag heb ik direct een Dedicated Desk gehuurd. Het is een heel vrolijk gebouw, inspirerend en opbeurend; je voelt dat er heel veel mogelijkheden zijn in en rondom het pand, met die leuke hoekjes en gangen. De fysieke opzet van het gebouw alleen al, de C-vorm, die suggereert het gevoel van een community, een omarming. De binnenplaats met de terrassen en de laagbouw met MVRDV zijn leuk om op uit te kijken, en dan nog de zon die langs het modernistische gebouw draait en mooi licht naar binnen werpt, dat is ook prettig. Het is lekker dat je dan in je pauze even in een van de lounges of op de galerij kan gaan zitten om even tot rust te komen."
Sfeergevoelig
Het klinkt alsof je heel sfeergevoelig bent? "Dat klopt! Op sommige eerdere werkplekken kwam dat niet helemaal tot z’n recht. Hier merk ik dat ik die positieve sfeer helemaal oppak en daardoor ook meer terug kan geven. Het liefst had ik hier een Unit gehuurd, maar dat is niet haalbaar in mijn eentje. Ik werk veel in vaste teams, maar altijd op afstand, want zij zitten merendeels in Amsterdam of Londen. Het is wel fijn dat de mogelijkheid er is om ze ook hier te ontvangen in een van de HIG-meetingrooms. Soms mis ik wel eens de gesprekken of sparringsessies met collega’s, maar gelukkig voel ik die mogelijkheid wel in de HIG-Community, al heb ik daar nog geen gebruik van gemaakt. Ik heb de neiging om dingen een beetje mijn grot in te trekken en pas als ik denk ‘het is wat’ dan wil ik daar met mensen over praten. Een lastige eigenschap. Wat ik doe is op zich ook vrij specifiek en ik ben zelf ook wel een eigenheimer, maar er zijn wel huurders met wie ik op een lijn lig, zoals de dames van Studio Beige. Ik geniet op mijn eigen manier van de Community, lekker aanschuiven achter mijn desk, een kopje koffie halen, genieten van de levendigheid om me heen, hier en daar een babbeltje maken, heerlijk."
Geworteld bij HIG
Je hebt in de korte tijd dat je hier huurt ook al een significante bijdrage geleverd aan het gebouw! Merel lacht bescheiden: “Klopt, ik heb gewerkt aan de neonsculptuur op het dak van de liftschacht aan de Goudsewagenstraat. De wens was om iets in neon te realiseren met het gedicht Mi have een droom van Ramsey Nasr. In dat proces heb ik ook gebruikgemaakt van het online platform Bisner en daar kreeg ik enorm veel bruikbare reacties op, zo tof! Voor de goede orde: het is dus Ramseys eigen handschrift, maar ik was betrokken bij de keuze dat dat het moest zijn. Hij schreef de naam van zijn gedicht op en toen wisten we: dit is het font dat we moeten gebruiken! Wist je dat er in Rotterdam heel veel poëtische neonuitingen in het straatbeeld zijn? Die van de HI.M-collectie bouwt voort op die traditie.
Het is tof om me steeds in zulke diverse projecten te mogen verdiepen. Zo werk ik via Parrot Agency voor veel verschillende merken en begin dit jaar heb ik via hen ook een huisstijl gemaakt voor een vrouwvriendelijke seksshop! Van de ene opdracht komt vaak de andere, ik heb geluk met de aanwas van nieuw werk. Zelfs tijdens de pandemie had ik het uiteindelijk best druk; wel met werkgevers in een totaal andere hoek, zoals advocatenkantoren, maar ik kom altijd wel terug bij mode en design. Waar ik voorlopig dan weer niet naar terugkeer is Amsterdam… Er is iets gebeurd wat ik nooit had verwacht: Rotterdam is growing on me en voorlopig zit ik goed geworteld bij Het Industriegebouw!"
Fotografie door Michèle Margot en Ossip van Duivenbode
