De fiets van opa
“Als student fietste ik op een barrel van een fiets, die ooit van mijn opa was geweest. Ik wilde de fiets heel graag in leven houden en ging me in mijn vrije tijd verdiepen in het restaureren van oude fietsen. Ik wist precies hoe de fiets eruit moest gaan zien, ik had alleen niet de technische kennis om dit te verwezenlijken. Urenlang ben ik gaan researchen, boeken lezen en Googlen over assen, voorvorken en wat al niet meer. Heel obsessief heb ik me op het restaureren gestort. Zoals het een perfectionist betaamt heb ik de fiets uiteindelijk tot in de puntjes opgeknapt. Ook vrienden en kennissen klopten bij me aan voor het restaureren van hun fiets en voordat ik het wist stond ik elke avond te klussen in een kraakpand.
Op een gegeven moment dacht ik: ik ga dit professionaliseren, ik ga dit doen. Dat wat begon met de fiets van mijn opa, rolde uit tot een daadwerkelijke fietsenwinkel die gespecialiseerd is in het opknappen van oude, retro modellen.”
Van Marktplaats tot schuur
“De dames tourfietsen zijn het meest populair. Waar mannen misschien een oude fiets kopen en zelf gaan klussen, gaan vrouwen voor gemak en hechten zij meer waarde aan service en kwaliteit. Bij RestoRokus ben je daarvoor op het juiste adres. Ik scharrel Marktplaats af voor de mooiste, retro modellen. Daarnaast komen veel mensen oude fietsen brengen. Anders staan deze ook maar te verstoffen in de schuur.”
De Industriegebouw Leenfiets
“Mijn onderneming past perfect bij Het Industriegebouw en de visie die wordt nagestreefd: het in ere herstellen van oude dingen. Ik ben dol op originele details, zowel in fietsen als in ruimten. Een voorwaarde is wel dat het functioneel moet blijven. Mijn droom is om zelf een eigen fiets in de markt te zetten. Misschien is dat wel de Industriegebouw Leenfiets.. Ik kan daar de hele dag over fantaseren. Ik weet al precies hoe een dergelijke fiets eruit zou zien.”
Ondernemerstip
“Heel cliché: als je je droom volgt, is er altijd een weg. Wees obsessief en leergierig in wat je wilt bereiken en doe dingen alleen. Van op je bek gaan en weer opkrabbelen leer je het meest.”
Beeld: Titia Hahne
Tekst: Kim Stolk
