Hij is de directeur van een twintig-koppig team, en de koning te rijk in hun schitterende 360-m2 Private Office. Ton Rodenburg, de 61-jarige oprichter van Clubgeist, has got it all, toch? Nee dus, want als het op curiosa aankomt krijgt deze sympathieke nestor er nooit genoeg van. Wat precies, én waarom? We komen erachter als we hem als catch of the month april het hemd van het lijf vragen.
- We zitten tegenover een gearriveerd man, toch Ton? Jij bent medeoprichter en Strategy Director van Clubgeist en tevens vaste gast tijdens HIG-events. Zo ben je het afgelopen jaar aanwezig geweest bij alle BIG TALKS, een record. Hoe lang zit jij hier al met je bedrijf en wat doe je precies allemaal bij, voor en met Clubgeist?
Ton: “Gearriveerd? Nooit! Ik ben liever onderweg”, lacht Ton. “Gelukkig mag ik nog altijd iedere dag een kwartiertje wandelen van de Honingerdijk naar ons prachtige kantoor. Wij, dat wil zeggen mijn zakelijk echtgenoot Mike Demelinne en ik, zijn zes jaar geleden Clubgeist gestart vanuit HIG. We werkten eerst samen bij het Rotterdamse bureau ARA en zijn toen zelf op vrij late leeftijd een reclame-agency begonnen voor een breed scala aan grote merken, waaraan wij ook weer in de volle breedte diensten leveren: van strategie, positionering en het bedenken van creatieve concepten tot de uitwerking in alle benodigde middelen: van sites tot campagnes en van social content tot events. We zijn met onze vaste club van zo’n 20 collega’s actief voor heel uiteenlopende klanten: denk aan KPN, EY, Aviko, CBS, Amnesty, Facilicom, SHV, Laurens of A&O Shearman.”
“Wat ik zelf altijd nog heel leuk vind is dat Clubgeist begon met twee man in een kantoortje van 50m2 op de vierde verdieping, om twee maanden later alweer door te moeten verhuizen naar 100m2 op de eerste. Vervolgens waagden we weer vrij snel de grote sprong naar ons huidige kantoor, een walhalla van 360m2 in het ‘penthouse’ van HIG, en daar zitten we nu alweer vijf jaar. Onze ambitie is om in de komende vijf jaar weer te verdubbelen. Dit is nodig om ruimte te bieden aan de groei van ons talent. Vandaag zijn we heel goed in creatieve denkkracht en willen we verder opschalen in maakkracht.” - Via jouw compagnon, Mike, kwamen we erachter dat jij een fervent verzamelaar bent en dat jouw collectie zich uitstrekt over je huis én jullie kantoor. Daar willen we natuurlijk meer over weten, kom maar op.
Ton lacht zijn pretogen klein: “Inderdaad… het gerucht is waar, verzamelen is een van de grote passies in m’n leven. De andere zijn trouwens lezen, musea bezoeken, doe-het-zelven en mijn gezin met drie geweldige kinderen. Ik ben echt een gelukkig mens, want ik houd al 32 jaar van mijn vrouw en zij, ondanks mijn verzamelwoede, ook van mij. In dat verzamelen ben ik erfelijk belast via mijn vader. Echt hoor, een week niets verzameld is voor mij een week niet geleefd. Zodoende kom al vanaf mijn 18e iedere week weer thuis met van alles en nog wat. Andersom heb ik gedurende mijn leven welgeteld drie keer iets verkocht en daar heb ik nog steeds spijt van”, schatert hij.
Ton gaat verder: “Ik verzamel onder de noemer ‘alles wat ik mooi vind in de categorie kunst en design van begin 20e eeuw tot nu’. Dat is vrij breed, maar ik ervaar de kunst om me heen als een grote bron van energie, dus waarom zou je jezelf beperken als je ook gewoon kunt genieten van al die schoonheid. Andere keren is kunst voor mij ook juist een spiegel van je eigen ziel, want wat je erbij voelt, vertelt ook jouw eigen verhaal. Zo heb ik hier op de foto het hondje van Yoshitomo Nara in mijn armen, een van m’n favoriete artiesten. Zijn schilderijen met kindergezichten zijn heel complex en tegelijkertijd vrolijk. Ze triggeren het kind in mijzelf en maken me blij. Qua kunst behoort het tot de wereldtop.” - Wat is je favoriete plek om te vertoeven binnen Het Industriegebouw en kom je ook weleens bij leuke locaties in het Hoogkwartier?
“Makkelijk”, knikt Ton, mijn favoriete plek is ons eigen balkon, want wát is het toch heerlijk om vanuit je kantoor zo naar buiten te kunnen stappen. Daarnaast vind ik het heel mooi wat team HIG doet met alle kunst in ons gebouw: de prachtige kleuren van Jan van der Ploeg in de centrale hal zijn geweldig en toevallig ben ik zelf groot Koen Vermeule-fan, dus ik vind zijn drie meter hoge schilderingen van die jongen en dat meisje aan de G-vleugel totaal te gek.”
“Als ik ons kantoor verlaat dan is dat vaak om te lunchen bij het inpandige by Jarmusch, of – doe eens gek – bij Amada in de Hoogstraat. Dat zijn wel twee all-time favo’s van ons hele team. Old Scuola is onze go to voor de sollicitatiedinertjes die we houden met aspirant ‘Clubgeisten’. We vinden het namelijk heel belangrijk dat er een klik is met de mensen in ons team en als je een heel diner kunt uitzitten zonder verveeld te raken, dan is het bingo. Tenslotte vind ik Rotonde zelf nog heel fijn voor een onvervalste avond (vegetarisch) culinair genieten.” - Is er een ander bedrijf, of misschien wel een persoon binnen HIG bijzonder of inspirerend voor jou?
Ton: “Tsja, als ik er één noem, dan doe ik natuurlijk een aantal mensen tekort. Zo werken we alleen al met een aantal bedrijven in het gebouw echt leuk samen. Juist die uitwisseling met collega-ondernemers van Bitfactory, Maatwerk Online of PixelX zijn heel leuk. We kunnen namelijk veel van elkaar leren over hoe we uitdagingen in onze creatieve industrie kunnen tackelen en leren samen naar nieuwe kansen te zoeken.”
Ton vervolgt: “Ook noem ik hier graag de schilder(s), elektricien(s), loodgieter en timmerman rondom huismeester Raymond: de mannen en vrouwen die ons pand zo mooi en warm houden. Allemaal leuke mensen, heel inspirerend vanwege hun vakmanschap en altijd in voor een gezellig praatje!” - Wat zou je nog willen zeggen tegen je mede-HIG’gers?
"De koffie staat altijd klaar jongens! Jullie zijn van harte welkom bij Clubgeist; leuk om elkaar daar te ontmoeten en ideeën uit te wisselen. Ik laat je dan natuurlijk ook met veel liefde mijn collectie zien”, lacht Ton. “Zonder dollen, bij elkaar zijn we een bruisende community leuke mensen en bedrijven waar ik iedere dag weer met veel trots en plezier mee werk.”
Fotografie: Michèle Margot
