We treffen Lot Nijhof met een cappuccino aan de bar van by Jarmusch; het zonnetje schijnt naar binnen terwijl ze over de Goudsesingel tuurt. Wanneer ze ons spot, trekt er een glimlach van oor tot oor over haar gezicht: “vraag me alles wat je wil weten over mijn vak”, zegt ze.
Als vanzelf steekt ze van wal: “Ik ben Lot en ik werk sinds ongeveer drie jaar als freelancer onder de naam Revue de Lot. Het was niet helemaal de bedoeling dat ik in dit vak zou belanden, want ik had het de eerste jaren van mijn loopbaan heel erg naar mijn zin als televisieprogrammamaker. Voor KRO-NCRV werkte ik onder meer jarenlang aan het programma Puberruil, dat was een geweldige en tegelijkertijd heel intensieve periode. Ik was toen nog wat jonger en had alle tijd om veel op en neer te reizen én volledig in mijn werk op te gaan. Ik genoot er enorm van.
Het was in die tijd dat iemand die ik kende tegen me zei: joh Lot, kom eens praten bij het PR bureau waar ik werk, het lijkt me ook echt iets voor jou. Ik twijfelde, want ik wist vrij weinig van de PR-branche en was bovendien dol op mijn eigen werk. Echt ik kon me niets leukers voorstellen dan wat ik al deed! Maar ik had wel een studie communicatie achter de rug en ik werd toch nieuwsgierig. Dat gesprek ben ik dus aangegaan; het bleek een match en ik viel als een blok voor de club mensen en voor het werk.”
Van TV naar PR
Lot vervolgt: “Uiteindelijk ben ik daar tien jaar gebleven. De eerste periode was taai, het was veel meer een kantoorbaan dan ik gewend was en ik moest zo ongeveer bij nul beginnen. Maar het enthousiasme en vertrouwen spatte er van beide kanten vanaf. Zo kwam het dat ik niet veel later mijn eigen klanten had. In de tien jaar dat ik bij dit bureau (2twintig) werkte heb ik het hele vak van voor naar achter geleerd. Alles kwam voorbij: Marketing PR, events, PR stunts, persreizen, maar ook corporate PR en issuecommunicatie. Toen ik in dienst trad waren er alleen traditionele media en ontstonden net de eerste blogs. Die hele opkomst van bloggers en social influencers heb ik van dichtbij meegemaakt; een heel interessante fase”.
Stralend gaat ze verder: “Bij 2twintig zat ik helemaal op mijn plek en ik had er waarschijnlijk nog jaren kunnen blijven. De volgende stap was misschien op een dag wel het bureau overnemen, maar ik zag mezelf geen grote toko runnen met alles dat daarbij komt kijken. En toch zette deze overweging onbewust wel iets bij mij in gang. Want wat áls ik voor mezelf zou beginnen? Hoe zou ik dat dan doen, hoe zou het eruitzien? Dat idee begon steeds meer te borrelen. Vrienden en ondernemers in mijn omgeving zeiden vaak: Lot, doe het gewoon, ga het proberen! Het was op een dag dat ik met mijn vriend een rondje om de Kralingse Plas aan het wandelen was, dat ik aan hem vroeg: Zal ik mijn baan opzeggen? Ik vond het doodeng, bovendien was het middenin de Coronatijd. Maar ik realiseerde me ook dat het ergste wat er kon gebeuren was dat het niet zou werken… en dan kon ik toch altijd gewoon ergens terug in dienst?”
Rode draad, schone lei
De rode draad in Lots werkende leven lijkt te zijn dat ze ergens helemaal goed zit en dan toch van de een op de andere dag een rigoureuze beslissing maakt. Ze schudt haar hoofd: “Maar toch zit ik zo niet echt in elkaar, ik denk dat ik altijd een onbewust verlangen heb om vooruit te komen en om mezelf uit te dagen. Een volgende stap is dan na verloop van tijd haast onvermijdelijk.”
“Enfin”, pakt Lot haar verhaal op: “Twee maanden later stond ik buiten en klapte ik thuis mijn laptop open om met een hele schone lei te beginnen. Mijn plan was om eerst de organisatie op poten te zetten en m’n website vorm te geven. Dat liep iets anders, want ik was, tegen mijn verwachtingen in, vanaf dag één volop aan het werk voor klanten. Mijn eerste opdrachtgever was Jean Bâton, bekend van de truffelmayonaise. Al snel volgden Bertolli, Look-O-Look en toen ging het vlug. Al mijn eerste klanten waren grote namen: Beemster Kaas, Jan Pannenkoeken, Grapedistrict. Dat was natuurlijk een te gek begin, dus ik zei overal ja op en ging keihard aan het werk. Die eigen website en huisstijl, daar kom ik dus nu pas aan toe, zo’n drie jaar na de start van mijn business. Er is absoluut ruimte voor verbetering van mijn eigen PR”, lacht Lot.
Structuur
Met de tijd heb ik beter geleerd om af en toe te bedanken voor een klus of om projecten af te stoten die niet goed bij me passen. Zo heb ik me nog verder gespecialiseerd binnen mijn eigen vakgebied, namelijk in PR voor merken binnen de tak van FMCG (fast moving consumer goods), met andere woorden levensmiddelen die mensen in het hele land gebruiken en eten. Ik vind FMCG-marketing enorm boeiend, omdat je altijd iets nieuws kunt bedenken en inventief moet zijn in hoe je je ideeën presenteert aan de PR-doelgroep. Mijn klanten zijn vaak geliefde merken met een stevig bestaansrecht en een grote kopersgroep. De kunst is dan om iets neer te zetten dat het midden houdt tussen wat de klant voor zich ziet en waar de PR-doelgroep op zit te wachten, of wat hen verrast.
Toen ik in dit vak begon waren traditionele media de gevestigde orde: radio, tv, print en bijbehorende websites. De komst van social influencers encreatives op Instagram en TikTok heeft marketing-communicatie professionals en de merken waar zij voor werken eigenlijk gedwongen om anders naar hun boodschap te kijken, en hoe ze dat voorschotelen. Content creators die actief zijn op socials moeten op een heel andere manier met informatie worden gevoed dan journalisten. Omdat ik middenin die shift in dit vak ben begonnen, ben ik daar op een fijne, organische manier ingerold en werk ik nu veel met beide zijden van het spectrum. PR-professionals die deze beide doelgroepen goed kennen lijken langzaam uit te sterven, maar er is juist grote vraag naar in het vak. Vanuit klanten gezien is het heel waardevol om met een partij samen te werken die het héle speelveld kent, en als je voor hen als one-stop shop kunt fungeren.”
“Neemt niet weg dat ik me af en toe wel een beetje een oude tante voel hoor”, lacht Lot om zichzelf . Maar PR-doelgroepen blijven veranderen en je moet meebewegen om de juiste snaar te kunnen blijven raken. Ik werk bijvoorbeeld voor OaYeah! Pancakes (pannenkoeken op basis van havermelk, red.) en dat merk bevindt zich middenin de havercappu- / Gen-Z-doelgroep. Ik moet daar vinger aan de pols houden, helemaal omdat ik zelf niet uit die generatie kom. De doelgroep is heel jong en ontzettend zeker van z’n zaak. Mensen uit deze generatie weten vaak wat ze willen, staan volop achter hun mening, werken heel snel en delen vaak ongepolijste content. En bijzonder is: ze zijn met hun online uitingen ook tot op zekere hoogte bepalend en sturend in wat populair wordt. Heel veel merken voelen dat ze hier iets mee moeten, maar ze weten niet goed hoe en wat precies. Ik fungeer als een schakel daartussen. Dat komt overigens niet vanzelf: ik verdiep mezelf voortdurend in de wereld van de online creatives, daar besteed ik veel tijd aan.”
Verslaafd, maar vrij
Als we haar vragen hoe haar werk eruitziet zegt Lot: “Ik werk nu voor een stuk of vijftien (voornamelijk) vaste klanten, voor wie ik de meest uiteenlopende projecten oppak. Het werk is altijd PR gerelateerd, maar anders dan bij mijn vorige baan zit ik nu vaak al aan tafel in de fase dat campagnes ontwikkeld worden. Dat is ongelofelijk leuk en ik kan er veel creativiteit in kwijt. Het varieert van PR basics zoals persberichten schrijven, scenarioplanningen maken en het samenstellen van Q&A’s tot influencercampagnes met een meer frivool en creatief karakter, het faciliteren van brainstorms en issuecommunicatie. De afgelopen jaren heb ik ook een grote liefde ontwikkeld voor copywriting, wat ik bijvoorbeeld veel doe voor het Rotterdamse ’s Zomers Botanical Warehouse. Deze skill komt heel goed van pas voor nagenoeg alle opdrachten. Van campagneteksten en persstatements, tot love letters naar relaties”, zegt Lot vrolijk.
“Ik tel mijn uren nooit, maar ik werk best veel. Dat komt deels omdat ik mijn werk heel leuk vind en ook omdat ik liever geen nee verkoop aan klanten die op mij moeten kunnen bouwen. Ik ben me ervan bewust dat een PR-bureau in principe altijd beschikbaar is en ik wil die service als freelancer ook zeker bieden voor mijn klanten. Vakanties en korte breaks zijn er natuurlijk wel, maar ik ben nooit helemaal uit de lucht. Ik vind dat niet erg, ik heb als freelancer namelijk ook enorm veel vrijheid. Ik haal mijn kinderen uit school, sport wanneer ik wil en kan gemakkelijk afspreken voor koffie en lunch onder werktijd. Dat voelt nog steeds als een enorme luxe. Maar ik geef toe: ik ben ook een beetje verslaafd aan de pieken die bij bepaalde projecten horen. Ik organiseer regelmatig pers-events, van A tot Z: het bedenken van het concept, regelen van locatie, toeleveranciers en styling, het genodigdentraject, op- en afbouw. Heerlijk om te doen.”
HIG family
Op de vraag hoe Lot bij HIG terecht is gekomen antwoordt ze stralend: “Ik begon Revue de Lot vanuit huis, het ging goed en de maanden vlogen voorbij. Pas na een kleine twee jaar begon ik me te realiseren dat het helemaal niks voor mij is om een volledig thuiskantoor te houden. Ik werk graag alleen, maar ik miste de reuring die ik kende van alle plekken waar ik eerder werkte. Een vriendin tipte Het Industriegebouw, dus maakte ik een afspraak. Voor de vorm heb ik ook nog bij Hashtag Workmode gekeken, maar na de bezichtiging bij HIG had ik mijn hart al verpand. En ik heb het goed aangevoeld, want ik zit hier helemaal op m’n plek.”
Wat Lot zo fijn vindt aan HIG? “Het is fijn ingericht: open en toch privé. Je krijgt op een veilige afstand alle stadsprikkels mee, een fijne white noise geeft dat. En ik vind het ontzettend leuk met de andere huurders op de tweede verdieping. De sfeer is gezellig en goed, iedereen is hard aan het werk voor zijn of haar eigen onderneming en dat inspireert enorm; precies wat ik nodig had. Niemand vindt het verder gek dat ik mijn eigen gang ga, iedereen doet dat en support elkaar daarin. We hebben ook veel gesprekken over hoe we onze backoffice het beste kunnen organiseren, omdat alle eenpitters tegen dezelfde zaken aan blijken te lopen. Het zijn natuurlijk geen échte collega’s, maar het voelt wel als een team, een werkfamilie. Ik kan me voorstellen dat er meer samenwerkingen ontstaan in de toekomst”.
Toekomst
“Mijn wens voor de toekomst is om naast alle leuke, grote klanten voor wie ik nu werk, ook meer lokaal te doen. De stad Rotterdam als klant lijkt me fantastisch. Groter groeien is geen doel op zich, maar om meer werk te kunnen behappen moet ik eigenlijk iemand aannemen en daar ben ik nog nét niet klaar voor, ik schuif dit al een tijdje voor me uit. Als iemand een gouden tip heeft voor een positief karakter met lekker veel boerenverstand, die zin heeft om te leren en veel verschillende dingen te doen - dan houd ik me zeker aanbevolen”, besluit Lot lachend.
www.revuedelot.nl (coming soon) | Fotografie: Michèle Margot
