Designer Sabine Marcelis verhuisde op haar negende met haar ouders naar Nieuw Zeeland, waar ze vervolgens jarenlang heeft gewoond. "De tijd die ik er doorbracht en de manier waarop je de natuur boven de wolken ervaart heeft me gevormd. Mijn interesse voor licht, reflectie en de filtering van het licht komt niet uit de lucht vallen en is daar begonnen."*
Voor HIM creëerde ze een ruimtelijk ontwerp waarbij ze een ingreep deed in de monumentale architectuur van het gebouw, door een façade van gekleurd glas te maken. Dat haar manier van werken niet aan schaal, noch aan hokjes gebonden is, moge duidelijk zijn voor wie de Gradient Glass Wall van Sabine Marcelis aanschouwt: het glaswerk houdt het midden tussen kunst en design en neemt de volledige pui van het trappenhuis in beslag. Marcelis probeert met haar installaties een zintuigelijke ervaring uit te lokken en de beleving van een ruimte te veranderen.
Hoe kwam je op het idee voor dit werk?
“De eigenaren van Het Industriegebouw, Luuk en Esther, vroegen me een ontwerp te maken dat niet als losstaand object fungeert, maar permanent verbonden is aan het pand. Ze willen de kunst integreren in het gebouw, met permanente werken die er letterlijk aan verbonden zijn. Het was voor mij een no brainer om iets met de ramen te doen.”
Waarom?
“Mijn werk gaat vaak over de interactie met licht en over kleur, dus dat maakte het een logische keuze. Maar ook omdat het hier - op deze plek in het gebouw - architectonisch gezien interessant is om met buiten en binnen te spelen. We vervangen daarom het glas van de façade door gekleurd glas, en zorgen zo voor die interactie tussen buiten en binnen. Dat doen we precies op het punt waar de zon zo mooi naar binnen valt.”
Wat is daarvan het beoogde effect?
“We activeren de ruimte door de verkleuring die de zon door het glas heen creëert. We plaatsen diverse zitelementen zodat je de ruimte ook echt kunt ervaren, in plaats van er alleen doorheen te lopen.”
Waarom heb je voor deze kleur gekozen?
“De kleurkeuze van het glas is terug te leiden naar de originele kleuren in het pand. Door een kleurenstudie weten we dat deze specifieke kleur vooral in de liften werden gebruikt. Ook dat is een moment van transitie - van de ene naar de andere verdieping - dat vonden we een leuke parallel met deze ruimte.” Juist daar waar beweging en verandering centraal staat, lijkt een moment van contemplatie waardevol. Vooral in een gebouw dat in de eerste plaats als bedrijfsverzamelgebouw fungeert. Met een paar van Marcelis’ zitelementen wordt dit ook een plek om het lichteffect - én de wederopbouwarchitectuur van Maaskant - diepgaand te ervaren.
Foto: Pim Top
Tekst: Priscilla de Putter in opdracht van De Kunstbode
* Quote uit een eerder interview met Eigen Huis & Interieur
